2 sierpnia 1944. nazajutrz po wybuchu Powstania Warszawskiego, w jednym z pomieszczeń jezuickiego Domu Pisarzy przy ul. Rakowieckiej 61 w Warszawie zgromadzili Niemcy ponad pięćdziesięciu Polaków, w większości miejscowych jezuitów, następnie dokonali brutalnej zbrodni wrzucając do środka granaty bojowe oraz strzelając z broni automatycznej. Po odejściu katów, spod zwału zastygłych w konwulsjach lub dogorywających jeszcze ofiar bezprzykładnego okrucieństwa wydostało się 13 uczestników masakry. Sześciu z nich pozostawiło świadectwa dokumentujące przebieg krwawego zdarzenia. Teksty te, uzupełnione opisami sytuacyjnymi najbliższej okolicy oraz sylwetkami jezuitów spoczywających pod posadzką miejsca kaźni prezentują karty niniejszej książki. Niewielkie ślady użytkowania. Okładka miękka.